آب معدنی آب از چشمه های معدنی که حاوی مواد معدنی مختلف، از جمله نمک و ترکیبات گوگرد است. آب معدنی ممکن است جوشان (به عنوان مثال، "هلو") به دلیل گازهای موجود.

به طور سنتی، آب معدنی مورد استفاده قرار گرفت و یا مصرف شده در منابع بهار خود، اغلب به عنوان "گرفتن آب" و یا "در نظر گرفتن درمان،" در مکان هایی مانند چشمه های معدنی، حمام، و یا چاه اشاره شده است. آبگرم مدت برای یک محل که در آن آب مصرف شده بود و غرق در مورد استفاده قرار گرفت. حمام که در آن آب در درجه اول برای حمام کردن، درمان، و یا تفریح مورد استفاده قرار گرفت. و که در آن آب بود به مصرف می شود.

در دوران مدرن، آن را به مراتب شایع تر است برای آب معدنی به در منبع برای مصرف توزیع بطری شود. سفر به سایت آب معدنی برای دسترسی مستقیم به آب در حال حاضر غیر معمول، و در بسیاری از موارد ممکن نیست (به دلیل حقوق مالکیت تجاری منحصر به فرد). بیش از 3،000 مارک های آب معدنی تجاری در دسترس در سراسر جهان وجود .

مکان

مراکز توریستی فعال شده اند تا حدود بسیاری از سایت های آب معدنی از زمان های قدیم، مانند رگاشکا سلاتینا (اسلوونی)، Radenci (اسلوونی)، Rionero در کرکس (ایتالیا)، Piestany (اسلواکی)، Hisarya (بلغارستان)، Bílina (جمهوری چک) ، ویشی (فرانسه)، بیرشتوناس (لیتوانی)، Jermuk (ارمنستان)، یسنتوکی (Yessentuki) (روسیه)، کیسلوودسک (روسیه)، آبگرم (بلژیک)، Sodere (اتیوپی)، Krynica-Zdroj (لهستان)، گوگرد حمام (تفلیس، جمهوری گرجستان)، حمام (انگلستان)، خاروغ (تاجیکستان)، و یا کارلووی واری (جمهوری چک). در رومانی، کشور با بهره گیری از موقعیت ممتاز به عنوان خانه به بیش از یک سوم از مواد معدنی اروپا و چشمه های آب گرم، [2] [3] استراحتگاه از دوران باستان در مکان هایی مانند بیله هرکولانه، جئوآجیو یا Slănic توسعه یافته است. توسعه گردشگری در شهرهای آبگرم و هتل ها سبس (که اغلب به "هیدرولیکی" کوتاه).
ترکیب
آب معدنی.

کلسیم و منیزیم یون های بیشتری هستند که در آب حل می شود، سخت تر از آن است گفته می شود. آب با چند یونهای کلسیم و منیزیم محلول در آب است که به عنوان نرم توصیف. [4]

سازمان غذا و داروی آمریکا طبقه بندی آب معدنی آب حاوی حداقل 250 قسمت در میلیون کل مواد جامد محلول (TDS)، نشات گرفته از یک منبع آب زیرزمینی زمین شناسی و جسمی محافظت می شود. بدون مواد معدنی ممکن است به این آب اضافه شده است. [5] در بسیاری از نقاط، با این حال، اصطلاح "آب معدنی" در زبان محاوره به معنی هر آب و یا نوشابه گازدار بطری آب، به عنوان مخالف به شیر آب.

در اتحادیه اروپا، بطری آب ممکن است به نام آب معدنی زمانی که آن را در منبع بطری و دستخوش هیچ درمان یا حداقل است. [6] مجاز حذف آهن، منگنز، گوگرد و آرسنیک از طریق دکانتور، فیلتراسیون و یا درمان با ازن هوا -enriched، تا آنجا که این درمان می کند ترکیب آب را تغییر نمی دهد با توجه به ترکیبات ضروری است که آن خواص آن. هیچ شده به جز دی اکسید کربن، که ممکن است اضافه، حذف و یا دوباره معرفی شده توسط روش های فیزیکی به طور انحصاری مجاز می باشد. بدون درمان ضد عفونی مجاز است، و نه علاوه بر این از هر گونه عوامل ضد باکتری است.

آب معدنی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آب معدنی آبی است که نسبت به آب معمولی از نظر میزان مواد معدنی، نوع مواد معدنی و گاز و همچنین درجه حرارت تفاوت داشته باشد.

آب‌های معدنی، از چشمه‌های طبیعی یا چشمه‌هایی که مصنوعی ایجاد کرده‌اند، جریان دارند و آن‌ها را در همان سرچشمه در ظرف مخصوصی پر می‌کنند و برای مصرف حمل می‌نمایند. آب چشمه‌ها بطور کلی دارای نمک‌هایی هستند که در موقع عبور آب از سطح زمین در آن حل شده باشد. مقدار این نمک‌ها در آب‌های معدنی بمراتب زیادتر و لااقل به یک در هزار می‌رسد.

محتویات

    ۱ ترکیبات آب معدنی
    ۲ طبقه بندی آب‌های معدنی
    ۳ درمان با آب معدنی
    ۴ منابع

ترکیبات آب معدنی

در آب معدنی ترکیباتی مانند نمک‌های ید و ترکیبات آرسنیک و ترکیبات گوگرددار و مواد رادیواکتیو و نظیر آن‌ها وجود دارد که در آب معمولی نیست. از آنجائیکه ترکیبات قشر زمین در نقاط مختلف، متفاوت می‌باشد، ترکیبات آب‌های معدنی هم فرق می‌کند.
طبقه بندی آب‌های معدنی

آب‌های معدنی را از روی اینکه چه ترکیبی بیشتر در آن وجود دارد طبقه بندی می‌کنند:

    آب معدنی اسیدی: این آب‌ها باید لااقل در یک لیتر، یک گرم انیدرید کربنیک طبیعی آزاد محلول داشته باشد.
    آب معدنی سولفات سدیم‌دار: آب این چشمه‌ها دارای سولفات سدیم و همچنین کلرور سدیم و بی‌کربنات سدیم می‌باشند.
    آب چشمه‌های تلخ: مهمترین ماده شیمیایی که در آب این چشمه‌ها موجود است و موجب تلخی مزه آنها می‌گردد، سولفات منیزیم می‌باشد، اما علاوه بر سولفات منیزیم، اکثرا سولفات سدیم و کلرور سدیم هم در آنها وجود دارد.
    چشمه‌های کلرور سدیم: در آب این چشمه‌ها بیش از یک گرم املاح در لیتر موجود است و بیشتر این املاح نیز کلرور سدیم می‌باشد.
    آب آهن‌دار: آب‌هایی که در یک لیتر آب آنها بیش از ده میلی گرم آهن به حالت محلول موجود باشد، از آنجایی که آب‌های آهنی زود تجزیه و آهن آنها ته‌نشین می‌شود، معمولاً در همان سرچشمه آنرا می‌آشامند.
    آب گوگردی: این آبها دارای هیدروژن سولفوره آزاد و یا هیدروسولفور و یا هر دوی این‌ها می‌باشند (بوی هیدروژن سولفوره، شبیه بوی تخم مرغ گندیده است)
    آب آهک‌دار: این آبها دارای نمک‌هایی هستند که قسمت اعظم آنها کربنات اسید کلسیم و کربنات اسید منیزیم و گچ و انیدرید کربنیک می‌باشد.
    چشمه‌های آرسنیک‌دار: این چشمه‌ها دارای مقدار جزئی آرسنیک هستند که بعلت کمی مقدار اثر کشندگی ندارد.
    آبهای یددار

درمان با آب معدنی

استفاده از آب‌های معدنی، تاریخی بسیار کهن دارد ولی استفادهٔ علمی از آب‌ها پس از شناخت اثرات درمانی آنها در قرن اخیر تحقق یافته است. آب‌های معدنی به روی بدن انسان و یا مخصوصاً نواحی ویژه ای از بدن دارای اثراتی می‌باشد که این اثرات در هنگام مصرف مستقیم از آب چشمه (یعنی اولین نقطه ای که آب معدنی ظاهر می‌شود) شدیدتر می‌باشد.

آب‌های معدنی که در نقاط مختلف وجود دارد هر کدام اثر ویژهٔ مربوط به همان آب را دارد زیرا ترکیبات هر آب معدنی ویژه همان منطقه است:

    انیدرید کربنیک محلول در آب اسیدی موجب تسریع حرکت دودی‌شکل روده می‌گردد و مقدار عصاره‌هایی که در روده ریخته می‌شود را زیادتر می‌کند. در نتیجه، هضم غذا تسریع می‌شود. همچنین موجب زیاد شدن اسید کلریدریکی که در معده تولید می‌شود، می‌گردد و اثر اشتها آور دارد. آبهای قلیایی نیز فعالیت معده را زیاد می‌کنند و اسید معده را از بین می‌برند و در معالجه درد مفاصل مؤثرند.
    آب‌های تلخ اثرات خوبی در برطرف کردن یبوست و چاقی دارند. آشامیدن آب این چشمه‌ها برای اشخاص ضعیف و کم خون و مسلول و نظیر این‌ها خوب نیست.
    آبهای آهن‌دار برای درمان کم خونی بسیار مفید می‌باشد.
    آبهای گوگردی در درمان روماتیسم و امراض جلدی و مسمومیتهای فلزی تجویز می‌شود.
    آشامیدن آب این چشمه‌های آرسنیک‌دار برای رفع کم خونی و ضعف ناشی از کمی غذا و غیره مفید است.
    آب چشمه‌های یددار را بیشتر برای آشامیدن و نه حمام گرفتن مصرف می‌کنند و ید موجود در آن‌ها، هم دستگاه گوارش و هم غدد گلو را تحریک به کار و ترشح می‌کند.
    آب‌های آهک‌دار در درمان نارسایی کلیه و درمان نارحتی اعصاب و درمان اگزمای پوست و غیره توصیه شده‌اند.
    اشخاصی که مبتلا به سوء هاضمه و یا چاقی زیاد هستند و یا دستگاه تنفسی آنها خوب کار نکند، بر اثر آشامیدن آب چشمه‌های کلرور سدیم بهتر می‌شوند.
    آب‌های رادیو اکتیو موجب فعالیت و ترمیم سلول و بافت‌های بدن شده، باعث ازدیاد کلسیم سازی گشته و می‌تواند رگ‌های خونی بدن را گشاد نموده، مدّر باشد و آرام بخش و باکتری کش است.